دیدار با سه فعال سیاه پوست آمریکایی

سه شنبه شب 12 آبان ماه 94 و دقیقا یک روز قبل از 13 آبان، روز استکبار ستیزی ملت ایران ، ساعاتی همراه سه تن از فعالان سیاهپوست آمریکا بودم.

در این زمان کوتاه برخی از اندیشه های آنان نکات قابل تأملی برای من داشت و چه جالب بود نگاه آنها به ایران و اسلام و تفکر انقلابی امام روح الله چه زیبا بر تن و جان ایشان نشسته بود.

"مایکل محمد" نوه ی "الیجاه محمد" یکی از رهبران سیاهپوست آمریکایی می گفت: پدر بزرگ من در هنگام به دار آویخته شدن دوستش برای تردد در منطقه ممنوعه ، متوجه شد که باید در برابر قانون آمریکا ایستاد.

مایکل محمدمی گفت: ۱۶ سال است آرزو دارم به مشهد و قم بیایم. من کیلومترها از خانه خود دور شده‌ام تا حقایقی را به شما بگویم که مطمئنم در هنگام برگشت در فرودگاه آمریکا با فشار نیروهای اسرائیلی تاوان کار خود را خواهم داد.

نکته جالب اینجا بود که مایکل اظهار داشت توی آمریکا چند نفر محافظ داره وگرنه یک روز زنده نمی مونه و ترور میشه.

💥💥💥
گزارشی مختصر از هم نشینی 2 ساعته با سه فعال سیاهپوست آمریکایی در مجموعه گردشگری چالیدره

نفرات از چپ به راست
امیر سیمان (متخصص در زمینه ارتباطات و تولیدات چند رسانه ای) - مایکل محمد (امام جماعت یکی از مساجد آمریکا) - امام سلطان رحمان محمد(متخصص در زمینه ارتباطات و تولیدات چند رسانه ای) - من

پروفسور فرانسوی کجا آرامش دارد؟! طرقبه ، پاریس یا یمن؟

پروفسور رشید بن عیسای الجزایری - فرانسویروز یکشنبه 24 خرداد 94 میهمان شهر طرقبه بود.

رشید بن عیسی دکترای فلسفه سیاسی از پاریس و درجات متعدد علمی دیگر مانند فوق لیسانس علوم سیاسی، فوق لیسانس تاریخ و ... را کسب نموده است اما به دلیل یک اتفاق بزرگ و گرفتن حاجت خود از امام رضا(ع) دل در گرو مشهد و آستان مقدس علی بن موسی الرضا (ع) دارد. اتفاقی که معجزه بایدش گفت.
معجزه ای که باعث شد پروفسور الجزایری- فرانسوی برای بار دوم که به مشهد می آید به قصد برآورده شدن نذر خود، به دنبال شست و شوی سرویس های بهداشتی حرم مطهر باشد و بفهمد که برای رسیدن به این افتخار باید در نوبت چند ماهه قرار بگیرد.

بگذریم...

بعد از چند ساعت هم کلامی و بازدید از مناطق تفریحی و حضور در دریاچه چالیدره طرقبه و شنیدن صحبت های شیرین وی که گاهی به زبان فارسی و گاهی عربی و انگلیسی و گاهی ترکیبی از این سه بود، نکات  مهمی را برای من در بر داشت. پروفسور تأکید می کرد من در خارج از ایران همیشه حامی و مدافع ایران هستم اما به ایران که می آیم به دنبال نقد کردن برخی کارهای اشتباه و تأکید برای اصلاح آنها هستم.

اما هدف از نگارش این متن به آخرین سوال من در این بازید و حضور ایشان بر می گرد

وقتی از وی در خصوص محل سکونت ایشان در فرانسه سوال پرسیدم گفت : سکونت یعنی جایی که انسان در آن آرامش داشته باشد و من این روزها در هیچ کجای کره خاکی آرامش نخواهم داشت الا در یمن! هر شب که سر بر بالش می گذارم یاد مصیبات بچه های مظلوم و مادران مصیبت دیده یمنی می افتم که در قبال وحشی گری های عربستان چه می کشند!! من هیچ کجا ساکن نیستم وقتی این روزها هیچ کجا آرامش ندارم.

این جملات کوتاه اما تأمل برانگیز از یک پروفسور روشنفکر فرانسوی، مرا غرق در خود کرد که آیا به مقدار حساسیت ایشان در قبال موضوعات یمن، من نیز دغدغه دارم؟ و آیا شبها را با آرامش سپری می کنم یا در فکر مردم مظلوم یمن، چشم به سپیدی صبح می دوزم؟!